ارزش ذاتی سهم یا سهام
ارزش ذاتی ارزش پیش بینی شده یا محاسبه شده یک شرکت، سهام، ارز یا محصول است که از طریق تحلیل بنیادی تعیین می شود. شامل عوامل محسوس و نامشهود است. ارزش ذاتی نیز ارزش واقعی نامیده می شود و ممکن است با ارزش فعلی بازار یکی باشد یا نباشد. همچنین به عنوان قیمتی که یک سرمایه گذار منطقی حاضر است برای یک سرمایه گذاری بپردازد، با توجه به سطح ریسک آن، یاد می شود.
ارزش ذاتی یک سهم؛ یا هر امنیتی؛ ارزش فعلی جریان های نقدی مورد انتظار آتی است که با نرخ تنزیل دقیق تنزیل می شود. برخلاف فرم‌های ارزش‌گذاری نسبی که بینش را در مورد شرکت‌های قابل مقایسه به دست می‌آورند، ارزش‌گذاری ذاتی تنها ارزش ذاتی یک کسب‌وکار خاص را به تنهایی ارزیابی می‌کند.
به همین ترتیب، سرمایه گذاران تازه کار بین کلمات اصطلاحی درگیر می شوند و نمی توانند از آن چیزی بسازند. همین امر در مورد ارزش ذاتی یک سهم نیز صدق می کند. برای کمک به شما، این پست این مفهوم را تعریف می کند و سردرگمی را کاهش می دهد.
ارزش ذاتی چیست؟
برای بیان معنای ارزش ذاتی در کلمات ساده، اندازه گیری ارزش دارایی است. این اندازه گیری را می توان با محاسبه یک هدف یا از طریق یک مدل مالی پیچیده به جای کمک به قیمت معاملاتی فعلی آن دارایی در بازار انجام داد.
از نظر تحلیل مالی، ارزش ذاتی معمولاً در ترکیب با وظیفه شناسایی ارزش پایه یک شرکت خاص و جریان نقدی استفاده می شود. با این حال، تا آنجا که به ارزش ذاتی گزینه‌ها و قیمت‌گذاری آنها مربوط می‌شود، نشان‌دهنده تفاوت بین قیمت فعلی دارایی و قیمت اعتصاب اختیار است.
محاسبه ارزش ذاتی سهام
در مورد سهام و سهام، با توجه به در دسترس بودن چندین روش برای استفاده از یک سهم، تعیین ارزش ذاتی سهم می تواند کمی پیچیده باشد. در زیر چند روش ذکر شده است که سرمایه گذاران می توانند از آنها برای تعیین ارزش استفاده کنند:
تجزیه و تحلیل بر اساس متریک مالی
چندین سرمایه گذار از معیارهای مختلفی مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E) برای درک ارزش ذاتی استفاده می کنند. به عنوان مثال، فرض کنید یک سهم متوسط 15 بار معامله شده است. اگر سهامی وجود داشته باشد که با 12 برابر سود معامله شود، کم ارزش تلقی می شود. به طور کلی این روش کم علمی ترین روش است و با عوامل اضافی مورد استفاده قرار می گیرد.
تجزیه و تحلیل جریان نقدی با تخفیف
این روش از ارزش زمانی پول با تخمین جریان نقدی یک شرکت استفاده می کند. مجموع ارزش فعلی جریان های نقدی آتی ارزش ذاتی است. با این حال، مجموعه ای از متغیرها وجود دارد که در این تحلیل استفاده می شود.
ارزش گذاری مبتنی بر دارایی
روش مهم دیگر برای درک ارزش شامل یک روش ساده برای اضافه کردن تمام دارایی های شرکت اعم از نامشهود و مشهود و کسر آنها از بدهی های شرکت است.
فرمول پایه
ارزش بنیادی یا ذاتی یک کسب و کار یا هر دارایی سرمایه گذاری به طور کلی به عنوان ارزش فعلی تمام جریان های نقدی آتی در نظر گرفته می شود که با نرخ تنزیل مناسب تنزیل می شوند.
بنابراین، "استانداردترین" رویکرد مشابه فرمول ارزش فعلی خالص است:
جایی که نمادها دارای معنای معمولی هستند که در زیر نشان داده شده است :
NVP = ارزش خالص
CFI = جریان نقدی خالص
R = نرخ بهره
N = تعداد دوره ها
شکستن ارزش ذاتی
ارزش ذاتی را می توان توسط سرمایه گذاران ارزش با استفاده از تحلیل بنیادی محاسبه کرد. در این روش، یک تحلیلگر باید هم به عوامل کیفی و هم به عوامل کمی توجه کند.
عوامل کیفی شامل مدل کسب‌وکار، حاکمیت و عوامل بازار است، در حالی که عوامل کمی مانند تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی/ ارزش ذاتی محاسبه‌شده سپس با ارزش بازار مقایسه می‌شود تا مشخص شود که دارایی بیش از ارزش یا کمتر از ارزش‌گذاری شده است.
ریسک تنظیم ارزش ذاتی
ریسک تعدیل جریان نقدی ذهنی است. این ترکیبی از هنر و علم است. دو روش اصلی وجود دارد:
1. نرخ تخفیف
تحت این رویکرد، تحلیلگر معمولاً از میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت استفاده می کند. میانگین موزون هزینه سرمایه معمولاً شامل نرخ بدون ریسک (به دست آمده از بازده اوراق قرضه دولتی) همراه با حق بیمه مبتنی بر نوسانات سهام ضرب در حق بیمه ریسک سهام است. این رویکرد مبتنی بر این تئوری بنیادی است که اگر سهمی بی‌ثبات‌تر باشد، سرمایه‌گذاری پرریسک‌تری است و سرمایه‌گذار باید بازده بهتری داشته باشد. بنابراین در این شرایط از نرخ تنزیل بالاتری استفاده می شود و ارزش جریان نقدی مورد انتظار در آینده را کاهش می دهد.
2. عامل قطعیت
در این روش، یک عامل قطعیت یا احتمال به هر جریان نقدی اختصاص داده می شود یا در برابر کل خالص ارزش فعلی (NPV) ضرب می شود. این روش وسیله ای برای تنزیل سرمایه گذاری است. در این روش از نرخ بدون ریسک به عنوان نرخ تنزیل استفاده می شود زیرا جریان های نقدی با ریسک تعدیل می شوند. به عنوان مثال، جریان نقدی ناشی از اوراق قرضه دولتی با اطمینان 100 درصدی همراه است. بنابراین، نرخ تنزیل 7 درصد خواهد بود.
بنابراین، نرخ تنزیل برابر با نرخ بازده است. حال، فرض کنید جریان نقدی از یک شرکت با رشد بالا که دارای ضریب احتمال 50 درصد است، همان نرخ تنزیل را می‌توان به‌عنوان ریسک مربوط به دارایی پرریسک (شرکت با رشد بالا در این مورد) که قبلاً با عدد احتمال
چالش های با ارزش ذاتی
یکی از مشکلات ارزش این است که روش محاسبات درونی یک تمرین بسیار ذهنی است. این تکنیک شامل مفروضات متعددی برای پیش بینی جریان نقدی است. بنابراین، ارزش فعلی خالص نهایی به تغییرات در این مفروضات حساس است.
چالش دیگر این است که هنگام محاسبه میانگین موزون هزینه سرمایه، عواملی مانند بتا، حق بیمه ریسک بازار و غیره را می توان به طور متفاوت محاسبه کرد. همچنین عامل احتمالی که استفاده می شود ذهنی است.
در نهایت، طبق تعریف، آینده نامشخص است. بنابراین، در حین استفاده از روش، سرمایه گذاران مختلف می توانند به مقادیر متفاوتی برای یک دارایی برسند. این تفاوت به این دلیل است که هر کس نگاه متفاوتی به آینده دارد. علاوه بر این، هیچ راهی برای گفتن اینکه کدام عدد دقیق است وجود ندارد.
مزایای ارزش ذاتی
ایده اصلی خرید سهام با صرف هزینه کمتر از ارزش واقعی آنها است. و هیچ چیز جز ارزیابی ارزش ذاتی نمی تواند به شما در این امر کمک کند.
چالش های با ارزش ذاتی
یکی از مشکلات ارزش این است که روش محاسبات درونی یک تمرین بسیار ذهنی است. این تکنیک شامل مفروضات متعددی برای پیش بینی جریان نقدی است. بنابراین، ارزش فعلی خالص نهایی به تغییرات در این مفروضات حساس است.
چالش دیگر این است که هنگام محاسبه میانگین موزون هزینه سرمایه، عواملی مانند بتا، حق بیمه ریسک بازار و غیره را می توان به طور متفاوت محاسبه کرد. همچنین عامل احتمالی که استفاده می شود ذهنی است.
در نهایت، طبق تعریف، آینده نامشخص است. بنابراین، در حین استفاده از روش، سرمایه گذاران مختلف می توانند به مقادیر متفاوتی برای یک دارایی برسند. این تفاوت به این دلیل است که هر کس نگاه متفاوتی به آینده دارد. علاوه بر این، هیچ راهی برای گفتن اینکه کدام عدد دقیق است وجود ندارد.
روش ارزش گذاری
در حالی که ارزش گذاری یک شرکت به عنوان یک فعالیت مداوم، سه روش اصلی توسط متخصصان صنعت وجود دارد:
تجزیه و تحلیل شرکت قابل مقایسه
معاملات پیشین
تجزیه و تحلیل DCF
جمع بندی
برای نتیجه گیری، ارزش ذاتی یک عنصر حیاتی برای ارزیابی سهام برای هدف سرمایه گذاری است.روش‌های متعددی برای ارزیابی مبلغ معقول وجود دارد و سرمایه‌گذار باید اطمینان حاصل کند که بهترین روش را بر اساس بخش و ویژگی‌های شرکتی که در حال ارزیابی است، به کار می‌گیرد.
